Το αποτέλεσμα των εκλογών στην Τουρκία προφανώς δεν ήταν αυτό που προέβλεπαν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις. Ο νυν Πρόεδρος της Τουρκίας επιβίωσε της συντονισμένης προσπάθειας της αντιπολίτευσης για εκλογή του Κιλιτσντάρογλου και πέραν τούτου, ως πρώτο γεγονός των εκλογών, καταγράφεται το ότι το αποτέλεσμα καταδεικνύει ένα κλίμα βαθιάς και έντονης πόλωσης στο πολιτικό καθεστώς της Τουρκίας σε όλα τα επίπεδα και αυτό αποδεικνύεται από το υψηλότατο ποσοστό συμμετοχής που άγγιξε σχεδόν το 90%. Η αβεβαιότητα θα παραμείνει μέχρι την 28η Μαΐου οπόταν θα πραγματοποιηθεί ο δεύτερος γύρος των εκλογών, αφού κανένας υποψήφιος δεν κατάφερε να συγκεντρώσει το 50% συν μια ψήφο που θα τον εξέλεγε από τον πρώτο γύρο.
Το αφήγημα του Ερντογάν ήταν πολύ διαφορετικό από αυτό του Κιλιτσντάρογλου. Έντονο σε ύφος, επιθετικό εναντίον του αντιπάλου του και εθνικιστικό σε μεγάλο βαθμό, υποσχόμενο την δημιουργία της νέας οθωμανικής αυτοκρατορίας, σε αντίθεση με το πιο ρεαλιστικό, μετριοπαθές αφήγημα του Κιλιτσντάρογλου. Ο Ερντογάν φαίνεται, εκ του αποτελέσματος, ότι διαχειρίστηκε τα εσωτερικά προβλήματα της χώρας, ακόμα και σε περιοχές όπου για παράδειγμα υπήρχε η εκτίμηση ότι θα έβαινε σε πανωλεθρία (βλέπε, για παράδειγμα, στις σεισμόπληκτες επαρχίες, όπου ουσιαστικά σάρωσε σε ποσοστά αν και αναμενόταν το αντίθετο). Η διαφορά των τεσσερισήμισι μονάδων μεταξύ Ερντογάν – Κιλιτσντάρογλου είναι προφανώς υπέρ του Ερντογάν και του δίνει ένα σημαντικό προβάδισμα για τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, που ούτως ή άλλως αναμένεται να είναι ενδεικτικό του κλίματος διχασμού που υπάρχει στην Τουρκία.
Το κλειδί για τον δεύτερο γύρο κρατά ο τρίτος εκ των τεσσάρων υποψηφίων του πρώτου γύρου των εκλογών – ο εθνικιστής Σινάν Ογάν που εξασφάλισε το 5% της λαϊκής ψήφου. Η ρητορική του Ογάν φαίνεται να κλίνει προς τον Ερντογάν, αφού διαμηνύει την αντίθεσή του στην ύπαρξη κουρδικών κομμάτων, άρα δύσκολα θα υποστήριζε τον Κιλιτσντάρογλου, ο οποίος επιθυμεί την στήριξη του φιλοκουρδικού HDP.
Ο αυταρχισμός του Ερντογάν είναι δυνατόν να τον κρατήσει στην εξουσία, σε μια πενταετία, μάλιστα, όπου η Τουρκία θα γιορτάσει τα 100 χρόνια από την δημιουργία του κοσμικού κράτους το 1926 από τον Κεμάλ Ατατούρκ. Ο Ερντογάν παρουσιάζεται πλέον ως νεοοθωμανός σουλτάνος, πλέον ξεκάθαρα ισλαμιστής (υπενθυμίζεται ότι ξεκίνησε ως κοσμικός ηγέτης προ εικοσαετίας όταν ξεκινούσε τον κύκλο της εξουσίας του), λειτουργώντας προφανώς εκτός της έννοιας του κράτους δικαίου και της δημοκρατίας, παραβιάζοντας θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και προσπαθώντας να καταστήσει την Τουρκία ως παγκόσμια / περιφερειακή δύναμη σε ένα πολυπολικό παγκόσμιο γεωπολιτικό γίγνεσθαι.
Ανεξαρτήτως του ποιος τελικά θα επικρατήσει στην επαναληπτική εκλογή στις 28 Μαΐου 2023, τονίζεται ξανά το γεγονός ότι η κοινωνία της Τουρκίας παραμένει βαθιά διχασμένη και πολωμένη και αυτό δεν είναι καθόλου θετικό γεγονός, εν μέσω μάλιστα των συστημικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα, της οικονομικής κρίσης και της παραβίασης των αρχών του κράτους δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτά μπορούν να εξωτερικευτούν εύκολα, μετακυλύοντας το ενδιαφέρον του λαού σε πολιτικές τύπου «γαλάζιας πατρίδας» και παραβάσεων των κανόνων του διεθνούς δικαίου εις βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου.
